Stwardnienie rozsiane to nieuleczalna, przewlekła, zapalna choroba ośrodkowego układu nerwowego, która znacznie utrudnia pacjentom prawidłowe funkcjonowanie, która czasami doprowadza do ich częściowego lub całkowitego inwalidztwa. Objawia się najczęściej zanikiem mięśni, ponieważ nie dochodzą do nich impulsy nerwowe, przez co mięśnie nie mogą się poruszać. Pomimo bardzo rozwiniętej współcześnie medycyny – stwardnienie rozsiane wciąż pozostaje chorobą nieuleczalną.
Geny, pochodzenie, kolor skóry, wirusy i bakterie, choroby autoimmunologiczne – według naukowców to właśnie te cechy odpowiedzialne są za zachorowanie na SM.
Trudna diagnoza
Stwardnienie rozsiane zazwyczaj ujawnia się dopiero u osób, które właśnie ukończyły czterdzieści lat. SM (sclerosis multiplex) bo tak w skrócie można nazwać stwardnienie rozsiane rozwija się na skutek błędu własnego systemu odpornościowego – komórki obronne wyniszczają komórki zdrowe.
Do dziś wielu pacjentów nie usłyszało jednoznacznej odpowiedzi na pytanie co jest przyczyną ich pogarszającego się stanu zdrowia, dlatego że nie są one znane dla współczesnej medyny.
Wina genów?
Część naukowców jest natomiast przekonana, że za stwardnienie rozsiane odpowiadają nasze geny. Osoba, w której rodzinie zdiagnozowano przypadek SM jest o wiele bardziej narażona na zachorowanie niż osoba, która w swoim ciele nie ma wadliwego genu. Według przeprowadzonych badań za stwardnienie rozsiane wywołują zmiany w chromosomach szóstym i czternastym.
Wina wirusa?
Są również i tacy, którzy twierdzą że stwardnienie rozsiane jest chorobą wywoływaną przez wirusy, które wnikają do naszego układu odpornościowego i przyczyniają się do niszczenia zdrowych komórek.
Jednymi z podejrzanych wirusów są: wirus wywołujący opryszczkę (HSV), wirus różyczki (Rubella Virus), wirus odry (measles virus) oraz wirus paragrypy (HPIV).
Według najnowszych badań stwardnienie rozsiane może być przyczyną wirusowego zapalenia mózgu, który powstaje po odbyciu zwykłej opryszczki.
Należy leczyć!
Pomimo tego, że jest to choroba nieuleczalna, nie należy tracić nadziei, że uda się ją wyleczyć. Medyny cały czas się rozwija i istnieje dużo możliwości, które w końcu dorowadzą do stworzenia odpowiedniego antidotum.
Jeżeli podejrzewasz, że być może w Twoim organizmie rozwija się stwardnienie rozsiane, nie zwlekaj z wizytą u specjalisty. Pamiętaj, że objawy towarzyszące stwardnieniu rozsianemu można łatwo pomylić z nowotworami czaszki a nawet kiły. Najprawdopodobniej lekarz skieruje cię na badanie rezonansem.
Leczenie stwardnienia rozsianego w dużej mierze opiera się na przyjmowaniu hormonów steroidowych (glikokortykosteroidów), a także na podawaniu leków immunosupresyjnych, które wpłyną na prawidłowe funkcjonowanie systemu odpornościowego.
Dodatkowo pacjentom cierpiącym na stwardnienie rozsiane zaleca się uczęszczanie na różnego rodzaju ćwiczenia gimnastyczne i rehabilitację. Można tym sposobem opóźnić rozwój choroby.
Wykrycie choroby we wczesnym stadium rozwoju jest gwarancją tego, że terapia przyniesie oczekiwany rezultat. Stwardnienie rozsiane jest chorobą, na którą nie ma lekarstwa, na którą choruje się już do końca życia. Jednak mimo to nie należy się poddawać. Dostępne lekarstwa oraz rehabilitacja są wstanie skutecznie zahamować dalszy rozwój choroby.
